Het New Rotterdam Jazz Orchestra zoekt grenzen op. Ze gaan voor het nieuwe, het onbekende, en de uitdaging. En dat al 20 jaar lang. Vandaar dat ProJazz het orkest naar Den Haag haalde.
Het publiek had er zin in. Maar de muzikanten ook! Op het podium geen saaie boel. Dit 12-koppig orkest laat veel horen en er is veel te zien. Professionele topmusici die weten dat uitstraling en contact met de zaal net zo belangrijk is als de muziek. Een jonglerende hoornist, een enorme tuba die fonkelde in het podiumlicht, en (oeps) de trombonist annex dirigent struikelt bijna over het microfoonsnoer. Als het spotlicht de trombonist niet volgt kondigt hij de nummers gewoon in het donker aan.
Het orkest heeft de afgelopen 20 jaar niet stil gezeten. Er zijn veel projecten geweest, en er waren mooie samenwerkingen met musici zoals Carla Bley, Anton Goudsmit, Jeroen Spitzenberger of Kypski. Nu speelden ze verschillende nummers uit hun hele oeuvre (zoals Aquapopulus, Epiloog en Einzelgänger). Het paste mooi bij elkaar. Er kwamen composities van Johan Plomp, Luuk Boudesteijn en Rob van de Wouw voorbij (de nestoren en oprichters van het orkest). Ook de jongere garde componeert, we hoorden een nummer dat aangekondigd werd als ‘Het leven is een neerwaartse spiraal’ van Jelle Roozenburg. Ondanks de ontspannen sfeer waren de nummers ingetogen en tegelijkertijd krachtig. De stilte binnen de muziek hield het publiek bij de les. Soms neigde het naar chaos, dan was het weer orchestraal gearrangeerd, maar steeds viel alles uiteindelijk op zijn plek. Er waren prachtige solo’s van Rob van der Wouw, Miquel Boulens, Louk Boudesteijn, Jesse Schilders, Jelle Roozenburg en Romain Bly.
Het New Rotterdam Jazz Orchestra wil een orkest voor alle Rotterdammers zijn. Komt het door de eerdere samenwerking van Louk en Jan met de Haagse band Di-rect dat ze richting de Hofstad kwamen? Hoe dan ook, we zien ze graag weer terug op een Haags podium!
Tekst: Vanessa Monfils
Foto: Maurits van Hout