Vrouwelijke poëzie gezongen in verschillende talen: het Engels, Afghaans en Spaans. Simin Tander heeft met ‘Unfading’ onmiskenbaar een persoonlijk en boeiend album neergezet.
De bezetting op het album is bijzonder te noemen. Stem, viola d‘amore, bas en drums komen samen. Simin legt uit dat zij met dit album de diepte in wilde gaan met stilte, met kleine melodieën en met het behoud van muzikale vrijheid. Dat idee ontstond toen zij voor ECM op tournee was met de Noorse pianist Tord Gustavsen en drummer Jarle Vespestad. Dit wakkerde bij haar een wens aan om haar muziek nóg meer te laten verstillen en tegelijkertijd een ander instrumentarium op te bouwen.
Deep listening
Het album bevat maar liefst vijftien stukken. “Elk stuk is een klein omniversum op zich, maar er is ook een grote lijn in te ontdekken”. Simin ziet een beeld voor zich van een eeuwig stromende rivier. “Een krachtige vrouwelijke flow die zich steeds weer opnieuw ontdekt en ontwikkelt”.
Het is dan ook geen wonder dat de gebruikte gedichten allemaal van vrouwelijke schrijvers zijn. Teksten van de Amerikaanse Sylvia Plath en de Chileense Gabriela Mistral, maar ook van de 17e-eeuwse Afghaanse Nazo Tokhi of de meer hedendaagse Afghaanse Sohayla Hasrat-Nazimi. De gedichten passen goed bij haar eigen composities.
‘Ík heb altijd al graag in verschillende talen gezongen” vertelt de meertalige Simin. “Toch ben ik daarmee niet op zoek naar verschillen. Juist omdat het allemaal deel is van mij, en dicht bij mezelf staat, bindt dat de talen en de nummers tot één geheel. Het voelt aan alsof de muziek door mij heen gaat”.
Simin heeft daarnaast ervaren dat mensen niet alleen geraakt worden door de teksten, maar ook door de intensiteit en sfeer van haar muziek. Als mensen de tijd nemen om heel geconcentreerd naar de muziek te luisteren, dan horen ze als vanzelf de thema’s waar zij mee werkt. Thema’s zoals loslaten, verder gaan, in het moment zijn, verbinding met jezelf. Veel van haar stukken hebben dan ook iets met beweging of bewegend water te maken.
Een verrassing is het Bob Dylan nummer ‘The Times They Are A-Changing’. “Dat nummer is heel bewust gekozen. We leven in een bijzondere tijd, waar veel grote dingen veranderen. Ik ben eigenlijk geen grote Bob Dylan fan, maar dit nummer raakte mij enorm. Het past heel goed bij deze spannende en moeilijke tijd. In die zin is het een hele goede afsluiter voor het album”, concludeert Simin.
Het kwartet
Natuurlijk staan er straks ook andere musici op het podium. Simin kiest haar collega’s zorgvuldig maar ook intuïtief uit. “Ik moet gewoon fan zijn van hun muziek. En ik moet me met hen verbonden voelen. Het is een mengsel van hart en hoofd”, vertelt ze. “Unfading is geen typisch jazz album. Op het album spelen de musici geen solo’s. Maar wat zij spelen is heel erg belangrijk. Deze jazzmusici zijn niet bang om weinig te doen, en zij vinden het te gek om een specifiek geluid te kiezen dat de melodie het beste kan ondersteunen. Maar live op het podium is er meer ruimte voor improvisaties en dynamiek. Ik hou ook heel erg van los gaan op het podium!”
De toekomst
Na de pandemie hoopt Simin weer veel live te gaan spelen. Ze heeft dat heel erg gemist. Op het podium staan is voor haar een urgentie. Dan voelt zij zich meer in balans. Zij wil ook graag doorgaan met (zang)les geven, wat ze nu doet aan de Hochschüle fur Musik und Tanz in Keulen. Daarnaast geeft ze ook workshops waarbij ze leerlingen begeleidt om hun eigen stem te vinden en uit hun comfortzone te gaan.
Maar vooral hoopt Simin dat het publiek luistert met het hart, om de muziek binnen te laten komen. Zij hoopt dat het publiek daadwerkelijk deelgenoot wil worden van de muziek die het kwartet straks live met hen zal delen.
Tekst: Vanessa Monfils
Foto: Matthis Kleeb